بوي عيد بوي مهر

شب سردی بود �. پیرزن بیرون میوه فروشی زل زده بود به مردمی که میوه می‌خریدن� شاگرد میوه فروش تند تند پاکت های میوه رو توی ماشین مشتری ها می‌ذاشت و انعام میگرفت
پیرزن با خودش فکر می‌کرد چی می‌شد اونم می‌تونست میوه بخره ببره خونه � رفت نزدیک تر � چشمش افتاد به جعبه چوبی بیرون مغازه که میوه های خراب و گندیده داخلش بود � با خودش گفت چه خوبه سالم ترهاشو ببره خونه � می‌تونست قسمت های خراب میوه ها رو جدا کنه و بقیه رو بده به بچه هاش � هم اسراف نمیشد هم .... بچه هاش شاد میشدن �
برق خوشحالی توی چشماش دوید ..دیگه سردش نبود !پیرزن رفت جلو نشست پای جعبه میوه �. تا دستش رو برد داخل جعبه شاگرد میوه فروش گفت : دست نزن نِنه ! وَخه برو دُنبال کارت ! پیرزن زود بلند شد �خجالت کشید ! چند تا از مشتریها نگاهش کردند ! صورتش رو قرص گرفت � دوباره سردش شد ! راهش رو کشید رفت �
چند قدم دور شده بود که یه خانمی صداش زد : مادر جان �مادر جان ! پیرزن ایستاد � برگشت و به زن نگاه کرد ! زن چادری لبخندی زد و بهش گفت اینارو برای شما گرفتم ! سه تا پلاستیک دستش بود پر از میوه � موز و پرتغال و انار �.
پیرزن گفت : دستِت دَرد نِکُنه نِنه�.. مُو مُستَحق نیستُم !

زن گفت : اما من مستحقم مادر من � مستحق داشتن شعور انسان بودن و به همنوع توجه کردن �اگه اینارو نگیری دلمو شکستی ! جون بچه هات بگیر !
زن منتظر جواب پیرزن نموند � میوه هارو داد دست پیرزن و سریع دور شد